Hasan EJDERHA
KENDİ BAŞINA OLABİLMEZ
Üce ırabbım güneş doğdurmasa
Torpak ısınabilmez
Çayır çıkabilmez
At dişleyebilmez
Tay, salıp yelesin rüzgara, kişneyebilmez.
Ana öpüp, koklayıp, söyletmese
Bebe dillenebilmez
Yağmur suyu ılık ılık inmese
Ekin zillenebilmez
Hoca baş okşayıp öğretmese
Çocuk okuyabilmez.
Her odaya oturan
Bey olabilmez
Bey olsa, iyi olabilmez
Bey olmaya gönül gerek
Bey ki, gönülden ırak
Yanında teba barınabilmez.
Hasta olup can çekişen
“öl” denmeyince ölebilmez
Gönül ile bakmak gerek
Her bakan görebilmez
Her yiğit at binemez
Binse de sürebilmez
Kılıç vurmak er işi
Her kılıç çeken vurabilmez.
“Aç ağzını et” denmese
Kimse dua edebilmez
Baş, ayak, gövde vermese
Can canana gidebilmez
Canan-ı gül dermese
Gül kendin derebilmez
Sahip emir vermese
Emanetçi verebilmez.
Allah dostuna açmayınca
Gönül dolabilmez
Kılavuz göstermeyince
Azan, yol bulabilmez
Bulsa da varabilmez
Varsa da durabilmez
Durmasa, olabilmez
Olmayınca, dolabilmez
Dolmayınca, boş ses verir
Dolabilse hoş ses verir
Hoş ses güzeldir
Sesin hoşu ezandır
Yazarın en kutlusu
Alna yazı yazandır. |
