Hasan EJDERHA

Bilsem Ve Dirilsem De Yürüsem

                                                        Hocam Mustafa KÖK’e

Belki soğuk, zaman şiire doymadan toynaklar baki

Sanki ruha haber var, kılıçlar anlık efendiler, sonra bahar

Karar günü her dem tuğra ve dert çığlıkta akşam

Yaşasam ve yaşamasam ne ki doğrulur umut, gelir kırlangıçlar

Su akacak bir gün duyulur çağrılar ve durulur köpük.

Ben oradaydım bilmeden vurulur turnalara gem

Her em şifa değil, her dem  gizliden akar bengisu.

Bilsem ve dirilsem de yürüsem, güneş aha şurada, an yakın

Ceylanlara göç var tarlalar  ve ağaçlar, yoruldu gelecek

Kurnaz tilkiler, karanlığında kaldı kunduzların

Yıldızların varına denk ne varsa gerçek, ben inanıyorum aşka.

Daha toprak kuru bebekler uyanacak ancak

Anlayacak ne varsa bilip de taşımak kadar yoruldum ey yar.

Dağlar kadar anlasam yağmuru kolay berekete durmak

Uyumak sonra aldırmadan, kan üzre çizgiler kadar devlet

Evet haykırmaya! Lakin çığlık evrensel olsa güzel

Ezel-ebet tarla mezarlıklar, bire bin veren harman; ne yaman bir ders.

Dervişin yüzü düşer ebrulara  tekne sıcak

Alınacak ne kadar öç varsa alınacak; sürülünce sayfaları kitabın.

Denilse ki kral çıplak kahkahalar yükselecek göğe

Dağlara ağan bulutlar şaşıracak tavşanlardan önce.

Gülünce çiçekleri kıskandıracak bebekler, denklemler iflas edecek

Gidecek gelmemek üzre kötü, örtü kalkacak; aydınlanacak gökyüzü.

Özü ve sözü ile yürüdü erler ki gelirler

Ayak sesleri değil mi ağıtlar, türküler, şiirler ve cümle evrensel bilgiler.