mustafa alper taş

gülmek için

sonbaharı böylece kutsadık

alevleri yükselen ateşlerin ve bir yara gibi moraran dağların başında

ağaç kabuklarının dökülmesine ve suyun serinlemesine

şaşırmadan

beklenen bir ölüm haberinde

yere düşürdüğü mendiline uzanan ihtiyarların

akşam cenazelerini andıran sonbaharı kutsadık ve açıldı büyük kapılar

yaşamın acılarla esen rüzgarları

şimdi sevgilim ağır rüyalarını yorumlamak için

yokuşlu bir sokakta oturuyor olmalıydık herşey ancak böyle güzel olabilir sanıyorum

isimlerden kaçınarak birine örneğin müthiş güzel bir gölgeniz var

görmedim böyle bir gülüş, böyle bir şeye gülündüğünü de görmedim aslında

diyerek

gözlerimiz gözlerimizde ve mutlaka bir dağa yaslanan şehirlerde

kuşlar havalansaydı

ürküp gülüşmemizden.